روانشناس کودک : فرزند شما برای هفته ها، ماه ها، شاید حتی سال ها تلاش کرده اند. شاید این مسائل دوستی باشد شاید تنش مدرسه باشد شاید فرزند شما بیشتر وقت خود را به نظر می رسد مظطرب باشد. شاید شما در مورد خلق و خوی کودک خود نگران هستید. شاید خانواده شما در حال گذر از تحرک های شدید کودکشام باشند و به نظر می رسد که فرزندتان شما را به ازار می دهد. شما تعجب می کنید که آیا فرزند شما باید با یک روانشناس صحبت کند.
برای اکثر والدین، از اینکه کودک خود را نزد یک روانشناس ببرند برایشان این موضوع خیلی ترسناک است. اگر روانشناس حالتی که الان کودکمان دارد را بدتر کند و مواردی به او بگوید که حالش را بدتر کند یا اینکه نتواند کودک شما را برای همیشه درمان کند؟
اگر روانشناس یکی از کسانی است که در حال سرزنش کردن هستند، مادران را میتوان چه نامید؟ آیا مجبور کردن فرزند شما برای دیدن یک روانشناس به این معنی است که شما(پدر و مادر) نتوانسته اید که وظیفه خود را درست انجام دهید؟
لزوم داشتن روانشناس کودک
من با آخرین سوال اول شروع می کنم: نه، نیاز به آوردن فرزند شما برای دیدن روانشناس مطلقا به این معنی نیست که شما به عنوان یک پدر و مادر شکست خورید! در حقیقت، کمک درست به فرزند شما که می تواند رنج را کاهش دهد، ارتباط برقرار کند، یا کودک شما را برای مقابله با آن آماده شود. یک روانپزشک کودک، پدر نیست – این نقش منحصر به فرد شماست.
بسیاری از مردم به دنبال کمک هستند زیرا به خودشان می گویند مشکل این است که بد نیست … اما اگر این بد نیست، احتمالا این کار را برای انجام کارها بهتر نمی کند! روانشناس خوب می تواند کودک شما را کمک کند.
جالبی پیدا کردن روانشناس مناسب برای فرزند شما و خانواده شما است. درست مانند زمانی که یک متخصص اطفال را انتخاب می کنید، بسیاری از متخصصان مجرب وجود دارند، اما شما باید فردی را پیدا کنید که می توانید با آن کار کنید و اعتماد کنید.
با درخواست دوستان، متخصص اطفال فرزندتان یا مشاور مدرسه راهنمایی برای پیشنهاد روانشناسی کودک شروع کنید. روان درمانی با بچه ها متفاوت از روان درمانی با بزرگسالان است، زیرا بچه ها اغلب در ابتدا شرکت کنندگان راضی نیستند، آنها متفکر تر هستند و افراد دیگری مسئول هستند (والدین، معلمان، کودکان و نوجوانان …). شما باید کسی را پیدا کنید که از بچه ها لذت می برد و تجربه ای در کار با آنها دارد. حداقل 50٪ از روانشناسان باید با کودکان کار کنند.
هنگامی که شما برخی از روانشناسان، با تماس تلفنی. به طور خلاصه وضعیت را شرح دهید و سوالات را مطرح کنید تا بتوانید احساس کنید که با روانشناس چه کار می کنید.
احساس گرسنگی کنید: هیچکس فرزند شما را بهتر از شما نمی شناسد. شما بهترین فرد برای تصمیم گیری هستید که یک روانشناس مناسب برای کودک شما و خانواده شما پیدا کنید.
پنج سوال از روانشناس کودک
برای کمک به جستجوی خود، در اینجا چند سؤالی از یک روانشناس کودک پرسیدیم. به عنوان یک مرجع، من نیز شامل چگونه من به آنها پاسخ می دهند.
چگونه با این نوع مشکل کار می کنید؟
من فرزند شما را ندیده ام، بنابراین نمی توانم به طور خاص به این سوال پاسخ دهم، اما به طور کلی، من تمرکز خود را بر کمک به بچه ها برای تبدیل شدن به کارشناسان در منطقه ای که در آن مبارزه می کنند و برای یادگیری راهکارهای مفید برای مقابله با آن، تمرکز می کنم.
این می تواند شامل یادگیری برای برقراری ارتباط بهتر، تفکر در مورد شرایط از دیدگاه های مختلف، رسیدن به دیگران به جای روش های احمقانه، مدیریت ناامیدی، ایجاد اعتماد به نفس باشد که آنها بتوانند موقعیت های تحریک کننده را کنترل کنند …
من همچنین نزدیک با والدین کار کنید تا بتوانید راه های موثری را برای حمایت از فرزندتان و یا مقابله با موقعیت های چالش برانگیز پیدا کنید. امید من این است که من بتوانم منبع حمایت و حمایت عاطفی برای فرزند شما و شما باشد.
در حین درمان، والدین چگونه درگیر هستند؟
من تمایل به همکاری با والدین دارم. راه من در مورد آن فکر می کنم این است که من متخصص روانشناسی به طور کلی هستم و شما متخصص در مورد فرزندتان و مخصوصا خانواده تان هستید. کار ما این است که سرمان را کنار هم بگذاریم و ایده هایی برای کمک به این کودک خاص در این زمان خاص ارائه کنیم.
کودک جوانتر، والدین بیشتری نیاز به درمان دارند. با کودکان بسیار جوان، بعضی اوقات، والدین اصلی ترین درمانگر هستند، زیرا شما فردی هستید که بیشتر وقت خود را با فرزندتان داشته اید و شما کسی هستید که برای کمک به استراتژی هایی که ما ارائه می دهیم، کمک می کنیم. .
اما حتی با بچه های بزرگتر و نوجوانان جوان، من فکر می کنم که ورود والدین بسیار مهم است. بچه ها لزوما به من چیزی نمی گویند که من باید بدانم، بنابراین من معمولا با یک پدر و مادر برای اولین و یا پنج جلسه یک جلسه، قبل مشاوره کودک، فقط برای شنیدن چگونگی انجام کارها و اگر نگرانی های جدید اغلب والدین در انتهای جلسه با والدین مجددا به فرزند خود می آیند، بنابراین کودک می تواند آنچه را که در حال کار است، توضیح دهد.
این به من کمک می کند که کودک را درک کنم و پدر و مادر را در حلقه نگه می دارم. بسته به اینکه چه اتفاقی می افتد، من نیز ممکن است جلسات را با تمام خانواده و یا فقط با پدر و مادر داشته باشم.
من معتقدم که درمان نباید اسرار آمیز باشد و شما، به عنوان یک والد، حق داشته باشید که آنچه را که در حال کار است و چگونگی انجام آن را بدانید. از سوی دیگر، بچه ها همچنین نیاز به برخی از حریم خصوصی دارند تا بتوانند به من اعتماد کنند، بنابراین من نمی خواهم به شما گزارش بدهم که کودک شما با یک جلسه با من صحبت کرد.
اگر چیزی مهم است که فکر می کنم باید بدانید، من فرزند شما را به شما اعلام خواهم کرد یا از اجازه فرزندتان به شما بگویم. اگر یک مسئله ایمنی جدی وجود دارد، قطعا به شما خواهد گفت.
چگونه شروع کنیم؟
روانشناسی کودک که من دوست دارم با پدر و مادر (ها) در ابتدا ملاقات کنم. من این کار را به دو دلیل انجام می دهم: اول، من فرصتی برای پرسیدن سوالات زیادی برای شناخت خانواده ام، درک تاریخچه مشکل، آنچه که تا کنون کمک کرده یا تا کنون کمک نکرده اید، و همچنین در مورد خود نقاط قوت کودک فقط این اطلاعات را بدون داشتن فرزندتان ساده تر کنید.
دوم، این جلسه اول والدین به شما فرصتی برای نگاه کردن به من می دهد تا تصمیم بگیرم آیا من روانشناس مناسب برای فرزند و خانواده ام هستم.
ما از تحقیق می دانیم که یکی از پیش بینی های اصلی این که آیا درمان درمانی است، این است که آیا مشتری احساس وابستگی به درمانگر را دارد یا خیر. در پایان جلسه، از شما خواهم پرسید که آیا به نظر من کسی هست که بتوانید فرزندتان را با آن ارتباط برقرار کنید. اگر شما می گوئید نه، احساسات من صدمه نمی بینند.
من مطمئن خواهم شد که با کسی خوب کار کنید. اما اگر بگوييد، اين خوب است. سپس می توانید به فرزندتان بگویید: “ما دکتر ….. را ملاقات کردیم، و ما فکر می کنیم که او را دوست دارید.” این باعث می شود که کودک شما به من نزدیک شود.
من فکر می کنم فرزندم در مورد آمدن به دیدن شما عصبی میشود. چی باید بگم؟
متأسفانه، تعداد بسیار کمی از کودکان می خواهند در ابتدا مرا ببینند! این طبیعی است که بچه ها در مورد دیدن یک روانشناس عصبی باشند؛ چرا که آنها نمی دانند انتظار چه چیزی دارند، و اغلب نگران هستند که بدان معنی است که آنها بد هستند.
هرچند من تقریبا همیشه می توانم آنها را برآورده کنم. هدف من در جلسه اول این است که به کودک شما کمک کنیم تا احساس راحتی و درک داشته باشد و با احساس امیدواری که بتوانیم با هم کار کنیم، کارها بهتر می شود.
اگر فرزند شما مشاور روانشناسی مدرسه را دوست دارد، می توانید بگویید که من او را دوست دارم.
با بچه های جوان، ممکن است بخواهید چیزی را در رابطه با “خانم زیبا که به بچه ها کمک می کند تا احساس شادتر و با خانواده و دوستان بیشتری داشته باشید، بگویید. او همچنین دارای بسیاری از اسباب بازی ها و بازی های سرگرم کننده در دفتر او است. “
با بچه های بزرگتر، فکر کنید که فرزند شما چه می خواهد: کودک شما چه مشکلاتی را حل می کند؟ کدام مناطق زندگی شما کودک شما را دوست دارند بهبود یابند؟ تعیین اهدافی که برای فرزند شما مهم است، می تواند به فرزند شما کمک بیشتری در درمان شود.(این اهداف ممکن است با اهداف شما همپوشانی داشته باشد).
همچنین ممکن است بخواهید بگوئید “فقط چند جلسه را امتحان کن و ببین که چطور می شود.”
